Pepijn Lievens: ik had eerlijk gezegd nog niets van deze auteur gelezen, maar geloof mij … hou deze man in het oog! Het bijna helemaal waargebeurde verhaal van Ryan is intussen al zijn tweede boek.

Ryan vindt een wenskoffertje en zou er graag drie in vervulling zien gaan: alles hebben, een liefje scoren en een papa die naar huis komt. Hij rekent daarbij op de hulp van professor Geurts. Op het eerste gezicht lijken het realistische verhaallijnen te worden, maar niets is minder waar: het wordt al snel een ode aan de verbeelding en de fantasie. 

Woorden die bij me oppoppen tijdens het lezen zijn: humor, verrassend, anders, snel, origineel, absurd, fantasie, een lach en een traan. Nooit eerder las ik een boek als dit. Er is zeker een verhaallijn (zelfs meerdere), maar de dingen die gebeuren zijn te gek voor woorden. Het straffe is dat je dat als lezer wel doorhebt, maar dat het zo goed beschreven wordt, dat je zonder nadenken mee in de absurde delen van het verhaal stapt. Het lijkt ineens allemaal wel te kunnen en de verschillende stukjes vallen mooi in elkaar. De aantrekkelijke illustraties op de kaft lichten al een klein stukje van de sluier.

Tussen de gekke dingen door, voel je wel dat er iets schort binnen het gezin. Mama voelt zich niet goed, de kinderen zijn vaak alleen en waar is die papa toch? Op school is er de boon voor Rafaella en de uitdaging om met haar in contact te komen. Het einde is, net als het begin, een heel stuk realistischer zonder dat het een goednieuwsshow wordt. Misschien vond ik de ontknoping net iets te snel gaan en miste ik daar toch nog wat extra uitwerking.

Maar laat het duidelijk zijn: dit boek heb ik absoluut graag gelezen en bezorgde me meermaals een lach op mijn gezicht. Ik ben benieuwd naar meer van deze auteur.