Het zal je maar gebeuren: je wordt 's ochtend wakker, je ouders zijn verdwenen en in hun slaapkamer zit een leeuw op de dekens. In Oscars leeuw neemt Adam Baron je helemaal mee in een magisch-realistisch avontuur, waarin de scheidslijn tussen realiteit en fantasie onduidelijk is.

Wat er precies gebeurt in dit weekend waarop Oscar zonder ouders thuis is, blijft gissen. Dus kun je niet anders dan je overleveren aan zijn opmerkelijke avontuur.

Het is trouwens niet zomaar een leeuw, maar een indrukwekkend exemplaar met een kolossale kop, ruige zwarte manen en een stem die klinkt als rommelende donder.

Op de vraag waar Oscars ouders zijn antwoordt hij nonchalant: 'Waren ze met z'n tweeën? Een lange vader? Blauwe pyjama? Een klein plekje op zijn achterhoofd waar geen haar meer op groeit?' Oscar schrikt, maar de leeuw kan best twee dagen zonder eten, verzekert hij. Dus stopt Oscar met piekeren en geeft hij zich over. En dan wordt het leuk.

honger

De leeuw leest hem onvermoeibaar voor uit zijn lievelingsboek, bakt pannenkoeken, brengt hem naar school en gaat met hem naar het museum. Oscar heeft zijn onverdeelde aandacht en hij voelt zich bijna schuldig dat hij daarvan geniet. Hij is een gevoelige jongen met vaste gewoontes, ontdek je. Hij maant de leeuw om de melk terug te zetten in de koelkast; op school raakt hij in paniek als hij zijn zelfgemaakte poster is vergeten die hij zo zorgvuldig had versierd.

De leeuw ontpopt zich tot een zorgzame, warme figuur die het voor Oscar opneemt, maar helemaal betrouwbaar is hij niet. Soms verandert hij in een kever, een hond of een vogeltje. En aan het einde van het weekend reageert hij steeds verwarder en kijkt hij moe en hongerig uit zijn ogen.

Adam Baron is van huis uit thrillerschrijver en universitair hoofddocent creatief schrijven aan Kingston University in Londen. Zijn jeugddebuut De jongen onder water (2019) viel op vanwege de humoristische toon en de heftigheid van het onderwerp. Oscars leeuw is minder zwaar aangezet, al leeft ook hier wat onder de oppervlakte.

Rouwen

Oscar rouwt om zijn oma die een half jaar geleden is gestorven. Op haar verjaardag neemt hij de leeuw mee naar haar gedenkbankje, waar even ter sprake komt dat ze als klein meisje uit Oostenrijk moest vluchten en terechtkwam in Engeland. Dat ze Joods was wordt niet benoemd, maar blijkt uit het slot, waarin toch nog een en ander op zijn plek valt.

Aan de betovering doet dat niets af. Adam Baron houdt van symboliek en metaforen, maar in dit boek houdt hij de magie in stand. Het is niet nodig om alles te ontraadselen; Oscars leeuw is een verhaal dat je vooral moet beleven en waarin je helemaal kunt verdwijnen.

Adam Baron, Oscars leeuw, De Fontein, 224 p., 17,99 euro. Illustraties van Benji Davies. Vertaling Anne Douqué. Vanaf 7 jaar.

Het zal maar gebeuren: opstaan en merken dat je ouders verdwenen zijn en vervangen werden door een leeuw. Het overkomt Oscar, het hoofdpersonage uit dit verrassende boek. Na enkele bange momenten, lijkt het wel te klikken tussen de leeuw en Oscar. Samen beleven ze leuke dingen zoals een pestkop op z’n plaats zetten, spelen in de sneeuw, pannenkoeken bakken … Maar vooral in twee musea gebeuren er avontuurlijke en onwaarschijnlijke dingen. Dat de leeuw het lievelingsboek van Oscar steeds weer opnieuw wilt voorlezen is ook een enorme meevaller.

Van in het begin word je meegezogen in het verhaal. De rare dingen die gebeuren, moeten toch een reden hebben. Dat er een link is tussen de leeuw en de grootouders wordt steeds duidelijker. Zeker wat oudere lezers zullen beetje bij beetje de puzzel leggen. Geen probleem als dat niet gebeurt. Geniet gewoon van het avontuur. Naar het einde van het verhaal toe, valt alles op z’n plaats zonder alles te benoemen. Er is ruimte gelaten voor eigen interpretatie.

Heeft de leeuw de ouders opgegeten? Zijn de leeuw en de andere “toevallige” dieren één en dezelfde persoon? Kan Oscar zomaar met de leeuw over straat lopen? Hoe komt het dat de avonturen in de musea levensecht lijken, maar dat niemand ze opmerkt? Hoe komt het dat de leeuw er steeds vermoeider en verwarder begint uit te zien?

De dosis fantasie en avontuur is enorm, maar tegelijk is er plaats voor emotie. Je voelt aan alles dat er gemis is. Niet alleen bij Oscar, maar ook bij de leeuw. Hier en daar staan er wit/zwart illustraties van Benji Davies in het boek. Ze geven de sfeer mooi weer en passen bij het verhaal.

Wat een verrassend boek. De magie en de fantasie spatten ervan af, maar tegelijk is het ook zo geloofwaardig. Knap als je dit op deze manier kan schrijven. 

Voorleesbaar vanaf een jaar of zeven. Zelf lezen vanaf een jaar of tien. Een aanrader.